నా దేశం

"వందనాలు తల్లీ భారతి వందనలమ్మా

నా కెంత గర్వం

ఈ నేల న పుట్టానని, ఈ గాలిని శ్వాసిస్తున్నాననీ

.......................................

అన్నీ అధ్బుతాలే

ఈ మట్టి సువాసన, ఈ మనుషుల మనసులు,

నేను పెనవేసుకున్న అనురాగాలు, ఆత్మీయతలు

..............................................

ఏ శిల్పి నిను మలిచేనో విభిన్న సంస్కృతులను పలు వర్ణాలతో

ఏమని వర్ణించను ఘన చరితకు సాక్షిగా నిలచిన నిను

.................................................

ధన్యురాలిని తల్లీ నీ కడుపున పుట్టినందుకు

హాయిగా కనుముస్తాను నీ చల్లని ఒడిలో"

మా మంచి నేస్తం

మనకంటూ బాల్య మిత్రులు ఉంటారు, నేను నాకు ఎంతో ప్రియమైన మిత్రురాలి గురించి చెప్పాలను కుంటున్నాను...తనూ నాకు శిశు తరగతి లో పరిచయం, తనకు బడికి రావడమంటే ఇష్టం, అందుకనే వాళ్ళ అన్నయ్య తో కూడా వచ్చేది, ఎప్పుడు పరిచయం అయిందో తెలిదు కానీ నేను ఒకటవ తరగతి చదివేటప్పుడు ఇద్దరమూ ఒకే దగ్గర కూచొని ఫోటో దిగాము అది ఇప్పటికి నా దగ్గర భద్రం, తను ఇంట్లో చెప్పకుండా ఓరోజు మాఇంటి కొచ్చి నాతో పాటు భోంచేస్తూ ఉంటే వాళ్ళ నాన్నగారు తన కోసం ఊరంతా తిరిగి మా ఇంటికొచ్చారు...ఇంకేముంది చక్కగా నాలుగు తగిలిచ్చారు. పదవ తరగతి వరకు ఒకే బెంచి లో కూర్చునే వాళ్ళము, ఇంటర్, డిగ్రీ వేరే కాలేజీ లో చదివిన అడపా దడపా కలుస్తూనే ఉండే వాళ్ళం. నన్ను తన సైకిల్ ఫై తిప్పేది....క్రికెట్ మ్యాచ్ లూ కలిసే చూసేవాళ్ళం ఇప్పుడూ అప్పుడప్పుడు కలుస్తూనే ఉంటామూ కానీ మునుపటికి మల్లే అల్లరి చేయడానికి కుదరదు, నాకు సంతోషామేసిన, భాదేసిన తన తో పంచుకోవడమంటే నాకు చాలా ఇష్టం....మీకు నాలాగే దేవుడిచ్చిన అపురూపమైన స్నేహితులు ఉండే ఉంటారు వాళ్ళను వదులు కోకండి ఎందుకంటే వాళ్ళు మనము సంపాదించుకున్న విలువైన ఆస్తులూ....!!! మన బాల్యపు జ్నాపకాలూ!!!

అమ్మ

"అమ్మ నా ప్రపంచం, నా తొలి గురువు, నాకు మంచి విలువలు నేర్పింది ...నాకు అమ్మ ఎప్పుడు ఒక అద్బుతంలా గోచరిస్తుంది ...ఏదో పుణ్యం చేసుకుని ఉంటాను అందుకే అంత మంచి అమ్మ దొరికింది నాకూ...అమ్మను ఎప్పుడు గమనిస్తూ ఉండేదాన్ని తను ఎంతో నిశబ్దంగా, చాలా నిరాడంబరంగా ఉండేది, మహోన్నత వ్యక్తి తనూ...పెద్దలంటారు దేవుడు ప్రతి చోట ఉండలేక ప్రత్యన్మయంగా అమ్మను మనకిచ్చాడు అనీ, చాలు ఈ జన్మ కి ఇంకేమీ వద్దు.... "

నా తొలి రచన

మిత్రులారా, ఇది నా తొలి రచన, మీరు నాతో పాటు మీ భావాలను పంచుకుంటారని ఆశిస్తున్నాను...


మీ ప్రియ నేస్తం,


రాధిక

చిన్న నాటి సంగతులు

మన జీవితములో అందరూ మారచిపోని క్షణాలు....బాల్యములో మనము చేసిన అల్లరి..నాకిప్పటికి జ్ఞాపకం వర్షమొస్తే నేను ఎంత ఆనంద పడేదాన్నో! నేస్తాలతో కలిసి పడవలు చేసేవాళ్ళం , బడికి డుమ్మకొట్టి ఊరికి వెళ్ళేవాళ్ళం, అమ్మ పెట్టె అన్నం అందరమూ కలిసి తినేవాళ్ళం, అబ్బో చేతికి రూపాయి దొరికితే పండగే ఇంకా..పెప్పరమేంట్ బిళ్ళలు, చక్రం బిళ్ళలు...ఇంకా చెప్పొద్దూ రంగు పెన్సిళ్ళు....ఇప్పుడు మా అక్క వాళ్ళ పిల్లలను చూసినప్పుడల్లా నా చిన్న నాటి సంగతులన్నీ ఒక్కొక్కటి గురుతు చేసుకుంటూ ఉంటాను ... వాళ్లతో కలిసి నేను పడువాలు వదులుతాను, అల్లరి చేస్తాను...