"స్ట్రీట్ చిల్డ్రేన్"

పదవ తరగతి లో కవయిత్రి "మహాజబిన్" రాసిన "స్ట్రీట్ చిల్డ్రేన్" కవిత మాకు పాఠ్యంశం గా ఉండేది.ఆ కవిత చదివినప్పుడల్లా బాధ గా అనిపించేది. అదే విషయాన్నీ తీసుకుని నా శైలి లో ఈ కవిత ను రాసాను......మిత్రులందరి కి చిన్న మనవి మనకు చేతనైనంత "వీధి బాలల " కు సహకరిద్దాం.

"నవ సమాజం లో

అనాగరికులం మనం

వారివి

ఎవరో చేసిన తప్పులకు

ప్రశ్నార్థకం గా మారిన బ్రతుకులు"

........................................

వారికి తోడంటు ఎవరున్నారు?

పసిమోము మీద

మిగిలిన కన్నీటి చారికలు తప్ప!

........................................

ఈ రోజు మీద ఆశ లేదు

రేపటి గూర్చి దిగులు లేదు

ఎవరి సహాయం కోసం

ఎదురు చూపుల్లేవు!

............................

లోకం వెక్కిరించిన

కాలం శూన్యం మిగిల్చిన

చిన్నిబ్రతుకుల్లో కారు చీకట్లు కమ్ముకున్న

పసి భుజాల మీద భారం మోస్తూ

వెనుదిరిగి చూడకుండా

ముందుకు సాగిపోవడమే తెలుసు

పయనం "అగమ్య" గోచరమైన!

...................................

ఎవరిని అడగాలి

ఏమని అడగాలి

గారాలుపోతూ

ఆరాలు తీయడానికి అమ్మ,నాన్న లు లేరు మరీ!!

....................................

ఆ జగన్నాథుని కే

మా మీద జాలి లేకపోతె

ఇంకెవరికి విన్నవించుకోవాలి?

బరువైన గుండెలతో

సాగిపోవడం తప్ప!!

.............................

"సీతాకోకచిలుక"

వన్నె చిన్నెల సీతాకోకచిలుక!!

నీలా

రెక్కలకు రంగులద్దుకోవాలి,

నీలాల నింగిలో

స్వేఛ్చ గా విహరించాలని,

నవ్వులను చిందించే

అందాల కుసుమలున్న పూదోటలో,

మకరందాన్ని ఆస్వాదిస్తూ

పరవశింప చేసే ప్రకృతి ఒడిలో

ఒక క్షణికమైన చాలు

జీవించి తరించాలని

నా కోరిక...

.............

ఎందుకని ఆ మందహాసం

నేను

నీలా విప్పారిన రెక్కలతో

ప్రతి క్షణాన్ని ఆస్వాదిస్తూ

పూదోటలో దోబూచులాడలేననేగా!!